In onze gemeente is er één straathoekwerker tewerkgesteld. Wat houdt zijn job zoal in?
Een straathoekwerker werkt “vindplaatsgericht”: hij gaat dus zelf de straat op, op zoek naar iedereen voor wie hij iets kan betekenen. De meest sociaal kwetsbaren horen zéker tot zijn kerngroep. Een straathoekwerker werkt zonder voorwaarden te stellen, zonder te oordelen, laat staan te veroordelen.
Een straathoekwerker werkt op het ritme van de mensen. Wanneer de cliënt voldoende vertrouwen heeft zal die zelf wel beginnen over zijn moeilijkheden en verwachtingen. Daarom probeert de straathoekwerker enkel informatie te krijgen over de betrokkenen via de betrokkenen zelf. Als iemand zelf klaar is om aan een probleem te werken, zal de slaagkans veel hoger liggen dan als er druk vanuit de straathoekwerker zou komen. Zo voorkomen we dat mensen afhaken.
Een straathoekwerker werkt via een positieve benadering, hij focust niet alleen op problemen. Hij zal eerder trachten om mee op zoek te gaan naar de kwaliteiten van iemand, zodat er meer zelfrespect of zelfvertrouwen kan groeien.
Een straathoekwerker werkt onvoorwaardelijk: het probleem van veel mensen is immers dat ze het moeilijk hebben of krijgen met de talrijke voorwaarden die de meeste maatschappelijke instellingen stellen. Bij het straathoekwerk kan dan ook niemand uit de boot vallen.
Een straathoekwerker werkt integraal: hij heeft steeds oog voor de context van elk individu en werkt met de hele context (familie, vriendengroep, lotgenoten, …). Hij werkt op àlle levensdomeinen (huisvesting, genotsmiddelen, school, tewerkstelling, financies, relaties, …) en dit op een emancipatorische manier (de bereikte mensen niet afhankelijk maken van de werker, maar integendeel, de mensen helpen met meer zelfvertrouwen op eigen benen te leren staan).
Een straathoekwerker werkt aan belangenbehartiging (beleidsvoorbereidend en beleidsbeïnvloedend werk). Als je immers elke dag getuige mag zijn van wat mensen bezighoudt, wat hen drijft of remt, waar ze zich uitgesloten voelen, … dan kàn je niet anders dan te zoeken naar de rode draad doorheen deze authentieke verhalen. Dan stoot je op structurele drempels en leemtes. Daardoor is het dan ook de verdomde plicht van een straathoekwerker om met deze informatie aan de slag te gaan op beleidsniveau. Zo help je immers niet alleen de individuen die toevallig je weg kruisen, maar help je ook alle lotgenoten die je niet kent, maar die er wel zijn.
Hier betekent “beleid” zowel het gemeentebestuur als bv. een schooldirectie, een gerechtsdeurwaarder, een hobbyclub, de federale regering, … .